Alex Nursall over goed zijn op een slechte manier

Het creatieve team van FreeConference besloot contact op te nemen met enkele van onze favoriete artiesten, textielkunstenaars en illustratoren en hen te vragen het FreeConference-logo (de Puffin) opnieuw te ontwerpen volgens hun persoonlijke stijl. Ik had het voorrecht om te chatten met een van onze lieve artiesten, Alex Nursall.

Voordat ik achter mijn computer ging zitten om met Alex te praten via FreeConference.com, deed ik wat onderzoek. 40 minuten verder in het konijnenhol van Google realiseerde ik me dat we vroeger voor dezelfde publicatie aan de Universiteit van Toronto werkten -- hun krant , de Varsiteit.

FreeConference heeft een videoconferentiefunctie met één klik, maar ik gaf Alex ook de mogelijkheid om in te bellen met ons Toronto-inbelnummer, maar hoopte stiekem dat ze zou deelnemen aan onze conferentie, omdat ik ernaar uitkeek om te zien hoe Alex eruit zou zien op ons kristal duidelijk filmpje. Ze verft haar haar vaak in unieke kleuren en is een complete stijlexpert. Ik was zenuwachtig en opgewonden tegelijk.

Alex Nursall staat bekend als schrijver, illustrator, fotograaf en striptekenaar, maar ik wilde weten welke van deze titels als eerste op haar visitekaartje staat.

Uiteindelijk hebben we het gehad over de kracht van taal, de behoefte aan ademruimte en waarom het niet altijd loont om jezelf al te serieus te nemen. Dat brengt me ertoe deze man voor te stellen.

Alex Nursalls papegaaiduiker

G: Ik zie dat we een alma mater gemeen hebben. Hoe heeft je ervaring met de Varsity je hier gebracht?

A: Ik ben begonnen met schrijven, van 2005-2010, denk ik? Ik zou dit moeten weten, maar ik ben slecht in het onthouden van jaren. Ik heb een tijdje voor hen geschreven en heb daarna een jaar als assistent-foto-editor gewerkt en daarna ook als illustratie-editor.

G: Zou je zeggen dat je meer van het bewerken van foto's of andermans illustraties houdt?

A: Ik bedoel, deels vond ik het bewerken van foto's leuker omdat het mijn eigen dingen zijn en je wat meer controle hebt. Ik vond het ook leuk om als illustratie-editor te werken, omdat het een beetje een verandering was -- ik stuurde mezelf niet meer op pad voor een opdracht, ik probeerde andere illustratoren op te sporen. Zorg dat je op tijd klaar bent.”

G: En natuurlijk weet je hoe het zou zijn om aan de ontvangende kant van die e-mail te staan! Het moet dus gemakkelijker zijn geweest om die discussie te vergemakkelijken.

A: Ja, een deel ervan was dat ik het gevoel kende. Het helpt nu ik in de reclame werk, dus het zijn nog steeds dezelfde soort mensen. Ze willen iets, maar weten niet goed hoe ze moeten zeggen wat ze willen. Vooral bij illustratie zullen mensen zeggen: "Ik zou graag iets willen dat de graduate school vertegenwoordigt", en ik denk: "Ik heb veel meer informatie nodig, dat is echt vaag: is het wetenschap, is het kunst? Wat doen we hier? Ben je aan het slepen of is dit het hoogtepunt van je carrière?”. Het was interessant om die dingen te leren interpreteren.

G: Denk je dat je werk als schrijver je helpt de wensen en verlangens van anderen te begrijpen en te interpreteren? Helpt het je om duidelijker te communiceren over je eigen visie?

A: Ik denk dat het nuttig was voor de manier waarop het mijn vocabulaire opbouwde: om eigenlijk, nou ja, een soort van... massage uit wat mensen willen. Je wilt dat ze nog steeds kunnen interpreteren wat ze willen, en niet te ver gaan in je eigen interpretatie. Het is gemakkelijk om het op jouw manier te willen interpreteren en je zou het helemaal verkeerd kunnen zien, dus je wilt voorkomen dat je ze op het verkeerde pad leidt. Je moet woorden kunnen aanbieden als ze die niet hebben, maar je moet weten waarnaar ze zoeken.

G: Vertel me over je vroege invloeden. Ben je autodidact? Hoe is deze hele creatieve levensstijl tot stand gekomen?

A: Een beetje autodidact. Ik bedoel, ik heb als kind kunstlessen gevolgd. Ik denk dat mijn ouders me er voor de zomer in hebben gestopt, zodat ze tijd hadden weg van mijn broer en mij. Ik leerde hoe ik basisdrukkunst en aquarellen moest maken.

Mijn tante is een artiest, dus ik heb wat van haar geleerd. Veel ervan waren echter strips. Ik heb de boeken van Van Gogh en Matisse bekeken, je weet wel, de dingen die je familie je voor Kerstmis geeft als je ouders zeggen dat je van kunst houdt, maar ik las veel van strips.

G: Een van die dingen die in je opkomen als vormende inspiratie voor jou?

A: Oh ja, zeker Calvin en Hobbes en De verre kant. verre kant voor toon, en C&H voor kunststijl; de man die dat doet Calvin en Hobbes heeft een geweldig oog voor kleur. Dat is iets dat krantenartiesten helaas niet altijd de kans hebben om te onderzoeken, want begrijpelijkerwijs is het een ongelooflijk beperkt medium.

Hoe dan ook, hij verlegde veel grenzen in zo'n gecontroleerd medium. In de grotere boeken zie je zijn aquarellen, en dat bracht me echt in al die harde lijnen en zachte kleuren.

G: Je hebt zojuist mijn volgende vraag beantwoord, wat je uit deze inspiratiebronnen hebt gehaald. Harde lijnen en zachte kleuren - perfect. Wat is dan je favoriete medium om te gebruiken?

A: Aquarel is mijn belangrijkste ding. Ik heb veel met acryl gewerkt op de universiteit, maar toen ik weg was, ging ik meteen terug naar aquarellen. Het is een taai medium; het is niet vergevingsgezind, en je moet weten hoe negatieve ruimte werkt, want er is geen wit. Als je wit in de afbeelding wilt, kun je dat beter plannen.

G: Ik wilde vragen wat het meest uitdagende aan het medium is, maar je bent me voor. Was acrylverf voor jou op de universiteit slechts een noodzakelijk kwaad?

A: Ik vind het leuk om met ze te schilderen en ze hebben me veel techniekoefeningen gegeven om dingen te leren, zoals het aanbrengen van lagen. Ze hebben hun eigen problemen, namelijk dat ze super ondoorzichtig zijn. Het is moeilijk om goed te bouwen - gemakkelijk om dikke wassingen van kleur te maken, wat prima is, maar je moet weten hoe die waarden werken.

Aquarel is leuk in die zin dat je subtiliteiten kunt opbouwen. Ik werk meestal met een stuk keukenpapier naast me en begin heel licht en blijf gewoon bouwen. Ik pak en dep als ik de kleur moet optrekken omdat ik te snel of te donker ben gegaan.

G: Je hebt me op mijn volgende vraag gebracht. Routine. Stel dat u zojuist een commissie heeft ontvangen. Verwacht wordt dat je wakker wordt, je tanden poetst, je gaat douchen… wat dan? Loop me er doorheen. Wat is de volgende stap bij het maken?

A: Meestal begin ik met het ophalen van referentiebeelden, afhankelijk van wat het is... Je weet wel, een soort van dingen die me een idee geven van het idee, vooral als het om figuurdingen gaat. Mijn webcam bestaat voornamelijk uit foto's van mij in stomme houdingen, terwijl ik probeer te bedenken hoe een arm eruitziet die achterstevoren en ondersteboven is gedraaid.

Ik zal daarmee beginnen, zodat ik kan begrijpen hoe dingen eruit zullen zien, stof en schaduwen en zo. Het enige echte verschil is zoiets als een opdracht voor een huisdierenportret, dus als een hond, die ik baseer op de foto die ik heb gekregen.

Als het meer open is, schets ik meestal en begin ik van daaruit te schilderen. Een deel van het onderwerp voor mijn eigen werk komt uit de zeer vreemde diepten van mijn brein, dus...

G: Dus hoe raar worden sommige van deze ideeën? Ik bedoel, heb je werk gedaan voor vreemdere dingen dan huisdierportretten op verzoek?

A: Sommigen van hen waren echt raar, ja. Dit was toen ik op de universiteit zat, maar iemand schreef een artikel over een pornosite en ik moest er een illustratie voor maken.

Ik herinner me deze vaag - ik had te maken met het maken van deze aquarelafbeelding door screenshots te maken van deze porno en het soort, minst onzedige foto's als referentie te gebruiken. Ik had een hele rare nacht toen ik door deze zeer volwassen video ging en probeerde dit ding te schetsen, en dit schilderij tevoorschijn te halen dat nog steeds in het openbaar zou kunnen lopen ... Er waren veel juridische toepassingen om dingen met haar te bedekken en bepaalde dingen op met de Quicktime-besturingselementen als een soort faux "zwarte balk".

Het was een van die dingen waarvan ik dacht: "Ik denk dat dit is hoe ik mijn... donderdag nacht? Okee." Het was een welkome onderbreking van "Teken me een spaarvarken". Dat spul is prima, maar laten we iets leukers doen.

G: Merk je dat mensen vooral voor dat kleinere soort dingen naar je toe komen? Zijn er grotere stukken waar je enthousiast over bent?

A: Ik denk dat ik op dit moment kleinere commissies heb gedaan. Ik heb een paar dingen achterwege gelaten omdat ik van baan wissel. Ik wil graag terug naar de Unnatural Predators-serie. Er zijn een paar dingen waar ik nu nog mee bezig ben. Ik kan daar nog niet echt over praten, ik moet ze geheim houden. Maar eerst wennen aan de nieuwe baan.

G: Vertel me over de nieuwe baan!

A: Ik werk bij een postproductie-audiofaciliteit en ik ben net overgestapt naar casting director. Het betekent dat ik daar zit en naar de acteurs kijk en zeg: "Ik heb dit nu onder controle!" Grapje. Ik ben er echt om ervoor te zorgen dat het goed met je gaat. Ik werk met een geweldig team. Het is een geweldige groep mensen.

G: Je werkt dus graag met mensen. Waarom zie ik vooral dieren in je kunstwerken? Zijn ze makkelijker te tekenen? Betere referentiefoto's? Wat geeft?

A: Ik heb het gevoel dat ik het leuk vind om dieren te tekenen, omdat het leuk is; er is meer vrijheid; Ik heb het gevoel dat, omdat ik zoveel tijd besteed aan het fotograferen van mensen, als ik ga tekenen, ik het gevoel heb dat ik echt ben mensen moe.

G: Je stelt jezelf op je website voor als schrijver, illustrator, fotograaf en redacteur. Zou je zeggen dat je jezelf in de eerste plaats als de een boven de ander hebt gebaseerd? Welke kunstvorm kwam als eerste in je leven?

A: Ik zou eerst zeggen dat ik een schrijver ben. Ik schrijf veel. Ik zou ook zeggen dat fotografie en illustratie hand in hand gaan. Ze hebben allemaal hun plek.

G: Heb je aan iets leuks gewerkt? Schrijf je vooral fictie?

A: Ik schrijf vooral over cosmetica en make-up. Mijn belangrijkste expertisegebied is make-upgeschiedenis. Ik deed een serie voor Izebel en een serie voor The Toast. Ik kwam er net achter dat The Toast in de archieven van de Library of Congress wordt geplaatst. Een heel raar stuk dat ik in de jaren 2000 over make-up schreef, bevindt zich in de Library of Congress, dus geniet ervan, toekomstige generaties! Ik hoop dat je geniet van mijn gedachten over lavendeloogschaduw, want het zit erin.

G: Dus als die trends terugkomen, hebben we alleen jou de schuld.

Antwoord: Het komt terug! Wat grappig is, want ik voel me er een beetje oud door.

G: Dus over Project Puffin. Hoe is FreeConference met u in contact gekomen?

A: Je baas Jason Martin heeft het me verteld. Ik heb ongeveer een jaar geleden een illustratie voor hem gemaakt, want ik had een illustratie gemaakt voor TSN, voor deze gekke riffs op alle 30 NHL-logo's, en ik had er een voor hem gemaakt van de FreeConference papegaaiduiker, dus dat was dat.

G: Dus toen hij je vroeg om het opnieuw te tekenen, dacht je: "Ja, we kennen elkaar redelijk goed. Ik doe het."

A: Ja, precies.

G: Wat heb je bedacht?

A: Ik trok van de stijl die ik gewend was aan de TSN-dingen. Het was gebaseerd op een maf beeld van het Toronto Blue Jays-logo dat enige aandacht kreeg. Het is een plat, losjes gedaan beeld, de ogen zijn een beetje dom, afgeluisterd -- ze zijn bedoeld om te kijken slecht op een goede manier, dus ...

G: Slecht op een goede manier. Leg me dat eens uit.

A: Ze zijn klaar - ongeveer, niet slecht - maar je kijkt er niet naar en denkt dat dat zo is professioneel gedaan. Je kijkt ernaar en denkt: "Wat? Wat is hier aan de hand? Heeft iemand betaald gekregen om dit verkeerd te spellen?”

Ik laat de losheid in de lijnen in de kleuren toe... Ik hou van de ademruimte in de beelden.

G: Probeer je met je leven op papier weer te geven wat je doet? Ademruimte?

A: Ik heb een toon gezet in mijn kunst en in mijn leven. Er zit een toon in mijn leven. De goofiness is wat je krijgt - "oke, dat is raar, maar op een leuke manier."

G: Akkoord. Er is dus een niet-zo-serieuze toon. Vertaalt dat zich naar alles? Hoe ziet jouw leefruimte eruit?

A: Het is eigenlijk schoon. ik ben mooi daar kieskeurig over. Het is een ouder gebouw met hele hoge plafonds en een kroonluchter in de woonkamer. Veel van het meubilair is... Ik zou zeggen dat het een mengelmoes is, maar we hebben fatsoenlijke spullen. Mijn moeder vond een 110 jaar oude stoel en heeft die voor ons opgeknapt. Er is heel veel kunst: we kunnen geen kunst meer kopen, er is te veel kunst.

G:So de muren zijn goed bedekt. Goed om te weten. Wat is jouw favoriete snuisterij? Ik zal je niet beoordelen als het een verzameling borrelglaasjes is.

A: Oké, laat me nadenken. Mijn partner komt uit Liverpool en daar hebben ze van die dingen die Superlambbanana's worden genoemd. Ze zijn overal in de stad, deze lam-bananenhybriden. Het zijn beelden die een lam en een banaan combineren, en we hebben een rode op onze mantel. Ik hou van ons lambanaanbeeld.

Ik heb ook ooit een dienblad gemaakt, van een oud glas-in-lood dat ik in tegels heb gesneden. Er staat 'Party Naked' op, en dat staat in mijn keuken. Het staat er al 12 jaar. Ik heb het gevoel dat mensen binnenkomen en ernaar kijken, maar weet je, nog niemand heeft het als een richtlijn opgevat.

G: 12 jaar.. Best lang voor een feestblad. Over het verleden gesproken, kun je terugdenken aan kinderboeken die je jezelf kunt zien illustreren?

A: Bedoel je die uit mijn kindertijd of dingen die ik zelf zou willen maken?

G: Beantwoord zeker beide vragen.

A: Ik heb het gevoel dat ik iets geks aan make-up zou willen doen, gewoon uit mijn dagelijks leven halend, ik zou een boek over de geschiedenis van cosmetica voor jongere kinderen maken. Die ken je wel Ga verdomme slapen boeken? Ik zou er graag een doen over reclame of marketing, ik heb het gevoel dat daar veel uit te halen is.

Wat betreft de boeken die er zijn, er is een boek dat ik als kind las, en het is zo goed als uitverkocht, en ik zal het waarschijnlijk nooit meer kunnen vinden, maar het heet Fluister op het kerkhof en het is een boek met enge verhalen. Ik heb gewoon het gevoel... Het is zo buiten wat ik normaal doe, dat ik er echt zin in zou hebben. Het is absoluut een griezelig boek voor kinderen, en ik vind het leuk om met inkt te werken. Daar zou ik graag griezelig inktwerk voor willen doen.

G: Wat voor papier gebruik je meestal?

A: Ik gebruik een fijnkorrelig, koudgeperst aquarelpapier. Ik hou er niet van als het papier te kiezelachtig wordt, want dan zien mijn schetsen eruit als afval, dus ik hou van de fijne korrel.

Ik heb echter ook een heleboel notitieboekjes vol met andere soorten papier. Ik gebruik alledaags papier, printerpapier, origamipapier als ik iets moet schetsen - het gaat ergens over! Ik stop het allemaal in een stapel notitieboekjes. Ik heb er zelfs een op een bonnetje gedaan. Ik overweeg vaak om in plaats daarvan de ruwe in te leveren, denkend: "De finale wordt verschrikkelijk, het spijt me, dit is het beste dat het gaat krijgen".

G: Heb je ooit ontevreden klanten gehad? Laat mensen bij je terugkomen met een portret van een huisdier en zeggen: "Dit lijkt helemaal niet op mijn hond!"

A: Nee, nee, zoiets niet. Mensen houden van hun huisdierenportretten! Er zijn een paar mensen geweest die me hebben ingehuurd en van de aardbodem zijn verdwenen, weet je, "hier is je kunst" en ze zeggen "tot ziens voor altijd!" en je wilt gewoon zeggen "Kom terug en betaal me het geld!", maar dat gebeurt helaas. Gelukkig niet super vaak, maar iedereen heeft die klant die verdampt en ik heb gewoon zin om "Bedankt voor" te sturen helemaal zuigen."

Ik had een klant die bij me terugkwam met een tekening van een dinosaurus en zei dat het "te vrouwelijk" was. Ik weet niet hoe ik dit minder vrouwelijk moet maken... Ik dacht: "heeft het nu grotere benen? Ik weet het niet, ik ben verdwaald."

G: Als ze wilden dat het minder vrouwelijk was, hadden ze het gewoon een verhoging moeten geven! *huilt omdat loonongelijkheid een enorm probleem is en niet alleen een goede clou*

A: Ik dacht net bij mezelf, ik wil dit vrouwelijker maken. Je weet wel? 'Goed, nu heeft hij een grote pruik op! Daar!"

G: Je zou er ook gewoon een glazen plafond overheen kunnen tekenen en daar zeggen, nu weet je precies wat het is.

A: Ik wil het nu bijna een piketbord geven! Dat is geweldig materiaal.

G: Oké, nog een paar dingen voor je. Als je maar één ding mee mocht nemen om op vakantie kunst te maken, wat zou dat dan zijn?

A: Staat een camera in die lijst? Ik ga met de camera mee. Ik neem in ieder geval mijn camera mee.

G: Digitaal of film?

A: Meestal digitaal. Film is gewoon onbetaalbaar. Ik doe meestal bruiloften en zo, en het is gewoon lastig met film. Het was altijd heel meditatief in de donkere kamer, totdat iemand de deuren opent.

G: Dus ze lieten licht in je film lekken? Niet storen is geen suggestie! 

A: Ja, het is allemaal leuk en leuk totdat iemand het bordje op de deur negeerde. Het maakte deel uit van een cursus filmfotografie die ik volgde, en we ontwikkelden zwart-witafdrukken.

G: Herinner je je nog een werk dat je echt leuk vond in die periode?

A: Ik deed een project over landschapsfotografie in het oudere gedeelte van een klein bedrijf, het mijndistrict. Dus dat was vervallen en een beetje in de tijd vervormd. Ik had ook deze serie portretten die ik maakte van mijn vrienden die net wakker werden, dus iedereen ziet er gewoon super verfomfaaid uit. Er is niets beter dan om 7 uur 's ochtends wakker worden met iemand die een camera in je gezicht richt, toch?

Er waren een paar goede mensen die niet enthousiast over mij waren. Het is een beetje moeilijker als je niet in residentie woont. Nu iedereen die ik ken op 20 minuten met de metro woont, zou ik bij jou thuis moeten blijven om je slaperig op te vangen!

G: Er is een donkere kamer beschikbaar voor de cameraclub in Harthouse als je weer wilt gaan ontwikkelen. Als je het weet, heb je twee uur om naar chemicaliën te ruiken. Mijn partner gebruikt het voor zijn werk en ik heb tijd doorgebracht met wachten op die kostbare zilveren rollen!

A: Ja, ik denk dat daarom podcasts zijn uitgevonden. Zo kun je in het donker een privé podcastsessie houden. Ik raakte eraan gewend dat mensen de tekens op de donkere kamer negeerden, dus begon ik mijn oordopjes over mijn schouders te dragen, een beetje als een cape, en zette het volume op zodat ik het nog steeds om mijn nek kon horen, maar ik kon voorkomen dat iemand kwam als ik ze hoorde naderen. Het voelde een beetje als een kleine nertsstola, gemaakt van afleveringen van "How Did This Get Made".

G: Podcasts, hé. Eventuele aanbevelingen?

Onlangs ben ik begonnen met "Grown-ups Read Things They Wrote As Kids", wat bevooroordeeld is omdat ik erin heb gespeeld. Er is ook "The Nod", geproduceerd door Gimlet. Er is een geweldige aflevering waarin ze een waanzinnige samenzwering uitbraken over Solange die Beyonce's baby kreeg en hoe de Illuminati hen daartoe dwongen ... het was gek.

Als het op schilderen aankomt, kan ik geen nieuwe dingen bekijken terwijl ik aan het werk ben, dus ik vertrek naar oude shows als ik in de zone ben omdat ik niet geïnvesteerd kan worden. Ik hoef niet op te letten; het is niet zoals Westworld.

Ik merk ook dat ik niets kan zien dat te eng is of dicht bij de realiteit staat, omdat de wereld al angstaanjagend genoeg is. ik kan niet kijken Zwarte spiegel, het is te intens. Ik merk dat ik naar het nieuws kijk en de kranten lees, en tegen de tijd dat ik thuiskom, heb ik gewoon een pauze nodig van de gruwel.

Ik denk dat ik daarom zoveel oud kijk Futurama. Die toekomst is niet zo eng: ik begrijp het, weet je? Ik kan hier achter staan. 'De robot is een dronkaard! Ze zijn net als wij.”

Ik kan de aflevering met Fry's hond echter niet bekijken. Ik sla het over, ik word er te verdrietig van. Ik heb momenteel geen huisdieren, maar ik zou er graag een willen.

G: Als je een huisdier zou mogen hebben, zonder beperkingen, wat zou dat dan zijn?

A: Ik zou een kleine tot middelgrote hond willen die niet te veel blaft.

G: Je had een leeuw in zakformaat kunnen hebben en je ging voor een beagle?!

A: Nee, beagles blaffen te veel. Ik wil als een hond die graag loopt wanneer ik wil lopen en slaapt wanneer ik wil slapen.

G: Dus eigenlijk je soulmutt.

A: Ja, zo ongeveer. Ik heb het gevoel dat ik het ook iets belachelijks zou noemen, zoals senator, zodat ik naar het hondenpark zou kunnen gaan en zeggen: "Senator, stop nu meteen met het beuken van die vent!" Ik wil dat gewoon heel graag horen gebeuren.

G: Ik denk dat het veel politieke propaganda zou veroorzaken als je over hem tweette.

A: Het zou zeker snel overgaan.

Oké, ik denk dat ik wat bananenbrood ga maken en ploeter door wat ik nog te doen heb vanavond. Ik maakte de fout om gebakken goederen naar het werk te brengen en dus leunt mijn baas nu af en toe naar mijn kantoor en zegt "weet je, er zijn wat extra bananen in de keuken ..." en ik denk "je wilt gewoon dat ik maak je bananenbrood!”

Als ik op kantoor echter ergens om bekend wil staan, zou het leuk zijn om bekend te staan ​​om gebakken goederen, niet om slechte grappen.

G: Het was een absoluut genoegen om met je te praten. Bedankt voor uw tijd. Ik hoop dat je bananenbrood goed uitpakt, en niet slecht op een goede manier.

Freeconference.com is de perfecte online communicatie-oplossing voor zelfstandigen zoals Alex Nursall die op zoek zijn naar een GRATIS professioneel teleconferentie- en virtueel conferentieplatform. Meld u nu aan.

FreeConference.com de originele gratis aanbieder van conferentiegesprekken, die u de vrijheid geeft om te kiezen hoe u overal en altijd vrijblijvend verbinding kunt maken met uw vergadering.

Maak vandaag nog een gratis account aan en ervaar gratis teleconferenties, video zonder downloads, schermdeling, webconferenties en meer.

[Ninja_form id = 7]