نقشه برداری از اریک اندرسون

هنگام صحبت با اریک اندرسون ، نویسنده ، تصویرگر و بازیگر نیمه وقت در فیلمهای برادرش ، متولد تگزاس ، اولین کاری که من موفق به انجام آن شدم این بود که شخصاً او باستانی بود. یک تایمر قدیمی من فقط گفته بودم که می دانم در باره او برای مدتی طولانی

آه می کشد: "بله." "اکنون مدت زیادی گذشته است."

من سعی کردم توضیح دهم که منظورم این بود که مدتی کار او را تحسین می کردم. اما خسارت وارد شده بود.  

ما به دلیل یک کار جدید در FreeConference چت کرده بودیم: پروژه پفینبه با درخواست مأموریت به عنوان یکی از هنرمندان برجسته ما ، می خواستیم ببینیم او چه چیزی می تواند برای طلسم محبوب ما ارائه دهد. در اینجا چیزی است که ما به دست آوردیم.

آقای اندرسون پافین، 2018

من نمی توانستم صبر کنم تا در مورد آن بپرسم. اما ابتدا در مورد آب و هوا صحبت کردیم. پس از شنیدن شکایت او از سردی بی‌مناسب نیویورک، به او اطلاع می‌دهم که تی‌شرت‌های بالای صفر درجه می‌پوشیم.

E: خب، معلوم است که هر چه شمال زندگی می‌کنید، خون شما غلیظ‌تر و قلب‌تر می‌شود. تو تورنتو هستی؟

G: بله من هستم.

E: شهر کلاسیک من هرگز آنجا نرفته ام، اما دوست دارم.

G: این در واقع من را به یکی از سوالاتم سوق می دهد. آیا مکان مورد علاقه ای دارید؟ در جهان? شاید یکی که بخواهید نقشه ای از آن بسازید؟

E: در واقع یک نفر این را از من پرسید و می توانم بگویم که او در حال آزمایش من بود تا نام چیز بسیار جالبی را نام ببرم. این یک چالش بدیهی و عجیب بود، و انگیزه من این بود که چیزی به وضوح خسته کننده بگویم.

اما من صادقانه به او پاسخ دادم. گفتم می‌خواهم در هتل‌های بزرگ راه‌آهن کانادا به گشت و گذار بروم. او این اخم کرد، اما این حقیقت است! شما کانادایی ها آن هتل های کلاسیک راه آهن را مستقیماً در سراسر کشور دارید. من حتی مطمئن نیستم که آنها دیگر به یک راه آهن خدمت می کنند یا خیر. اما همه آنها نوعی قلعه هستند. شاید آنها دیگر حتی هتل نیستند. اما آنها مطمئناً به نظر من خوب هستند.

G: این به نظر کمی شبیه تلاقی بین Darjeeling Limited و Grand Budapest Hotel است. شما در اینجا چند ارجاع متقابل اتفاق می افتد.

E: بله، موافقم، اما می دانید، من بیشتر به این فکر می کردم که ... "49th Parralel" فیلم WW2 را دیده اید؟

G: ندارم. من یک فیلمساز کلاسیک نیستم. چند کار دارم که باید انجام دهم. آیا این را پیشنهاد می دهید؟

E: من آن را توصیه می کنم: به نظر من توسط دو نفر از افراد برتر در کل هنر ساخته شده است. این در مورد نازی ها در کانادا است، درست قبل از اینکه آمریکا وارد جنگ شود. این بر اساس یک داستان واقعی است. فکر می کنم در آن زمان -- توجه داشته باشید که این سال 1939 بود -- ایده عکسبرداری در لوکیشن کاملاً عجیب و غریب و تلاش بزرگی بود. و این کارگردان انگلیسی، مایکل پاول، و شریک فیلمنامه نویس مجارستانی اش، که احتمالاً به زبان سوم خود، امریک پرسبرگر می نویسند، در سراسر کانادا فیلمبرداری کردند. و این... من می دانم که تصویر من از کانادا 70 سال منسوخ شده است، اما می دانم که آنها به تعدادی از آن هتل ها می روند. حداقل یکی از آنها.

شما باید از جاده های اصلی خارج شوید. من قبلاً فکر می کردم که ایالات متحده با این یکنواختی متراکم پر شده است، دقیقاً به طور مستقیم، و این برعکس است. اما برای کشف آن باید از بین ایالتی خارج شوید.


G: بنابراین حدس می‌زنم وقتی گفتید می‌خواهید یک تور در هتل‌های راه‌آهن بزرگ کانادا انجام دهید، فقط منطقی بود که درخواست کنید تور کتاب خود را با قطار انجام دهید؟

E: آه، بله. انجام آن تور کتاب با قطار به این دلیل بود که این کار را دوست دارم. این یکی از آن چیزهایی است که می‌بینید آیا پاسخ مثبت می‌دهند یا نه - جک‌پات. و در واقع داشتم می خواندم هیچ کشوری برای افراد پیر، نه به عنوان یک دستنوشته بلکه به عنوان پیوست ایمیل. من و نویسنده در آن زمان یک کارگزار مشترک داشتیم، البته مشاغل بسیار متفاوتی داشتیم، و بخشی از لذت نشستن در قطاری بود که در سراسر آمریکا در حال حرکت بود و مشغول خواندن بود. هیچ کشوری روی یک لپ تاپ

در واقع نمی‌توانستم بفهمم کتاب چه زمانی تنظیم شده است. بنابراین احساس بسیار بی زمان می کرد. چند تلفن همراه در دست‌نوشته ذکر شده بود، اما این مرد در آن یک جانباز ویتنام بود که اتفاقاً حدود 30 سال داشت، بنابراین به سختی می‌توانستم به من دست پیدا کنم. در نهایت، زیاده خواهی ها، یا بی خاصیت ها ... نابهنگامی ها! این کلمه است. پاکسازی شدند. چه رمان باورنکردنی.

G: واضح است که شما از مناظر و تماشای مناظر لذت می برید. عشق شما به نقشه ها از کجا آمده است؟

E: فکر می کنم در این مورد گیج شده بودم یا حداقل از من پنهان بود زیرا مدت زیادی بود که با حافظه چک نکرده بودم. تنها پس از شروع انجام آنها بود که پدرم به من یادآوری کرد که اولین کارش کار در شرکت Sinclair Oil در تگزاس، تهیه نقشه از میادین نفتی بود... حتماً برخی از آنها را دیده بودم. من اکنون ابزارهای پیش نویس او و برخی از کتاب های راهنمای او را دارم. برای او که نقشه‌های صنعتی می‌سازد، دست‌خطش باید بی‌نقص باشد - دست خط من خوب است، اما مانند او بی‌نقص نیست. بنابراین، شاید این واقعیتی است که پدرم در آنجا نقشه می‌کشید.

مورد دیگر این است که در یک نقطه خاص در 20 سالگی، به سادگی با یک نقشه برخورد کردم، یک نقشه عالی، که برای من اهمیت فوری داشت. عالی بود، تا حدی به این دلیل که آنقدر جزئیات داشت که تک تک درختان را نشان می داد و اینکه آیا پیاده رو آجری بود یا سیمانی. همچنین نقشه محله ای تاریخی بود که در آن زمان سعی می کردم درباره آن داستان بنویسم. و آن لحظه یورکا بود. مثل بیدار شدن در یک موزه بود.

همچنین به من یادآوری کرد که چه تعداد از کتاب‌هایی که در دوران رشد داشتم، دارای نقشه‌های برجسته بودند. به طور کلی، بچه ها زمان زیادی در اختیار دارند -- می دانید شغل ندارند -- و شاید فقط من باشم، اما من نقشه های داستان ها را دوست داشتم. آنها وسوسه انگیز بودند -- من گاهی به همان اندازه که به داستان نگاه می کردم به نقشه ها نگاه می کردم. و البته، بچه‌ها میلیون‌ها بار کتاب‌ها را دوباره می‌خوانند... آن لحظه یورکا احتمالاً میل ذاتی را فعال کرده است. بلافاصله پس از آن، رفتم و لوازم هنری بسیار ابتدایی را تهیه کردم و شروع به ساختن نقشه کردم.

نمی‌خواهم بگویم حافظه فضایی خارق‌العاده‌ای دارم، زیرا چه کسی این را می‌داند. این فقط -- می دانید، به نظر خوب می رسد. اما این محله ای بود که من در آن به دانشگاه رفتم. به اندازه کافی در آنجا اتفاق افتاده بود که می توانستم از حافظه نقشه های مناسبی تهیه کنم. بعد شروع کردم به انشعاب کمی. چرا نقشه خانه ای که در آن بزرگ شدیم نیست؟ چرا مینی ون نامادری من نیست؟ بنابراین من شروع به ساختن آنها به عنوان هدایای کریسمس کردم و تعریف "نقشه" را به گونه ای گسترش دادم که اساساً هر چیزی که دارای نوشته و برچسب و فلش باشد را شامل شود.

افرادی که در آن زمان با آنها صحبت کردم فکر می کردند که این نقشه ها می توانند تقریباً مفهومی باشند، و من یک احساس وحشت خنده دار به من دست می دهد، زیرا من در تفکر مفهومی خالص خوب نیستم، و می دانم - برای مثال، آن کاریکاتوریست برای نیویورکررز چست؟ او می‌تواند نقشه‌ای از راه‌های مختلف شکایت از سرماخوردگی، از بسیار زیاد تا نه چندان جالب، به شما بدهد، و این نقشه‌ای نیست که من بتوانم به آن دست پیدا کنم. او در آن باورنکردنی است. اما اگر خانواده ای با یک فیات قدیمی وجود داشته باشد، و هر یک از اعضای خانواده تجربه خاصی داشته باشند، تجربه امضا شده آنها با آن ماشین، این کاری است که من می توانستم انجام دهم، به عنوان یادگاری.

برادرم برای کارگردانی فیلم‌ها نوعی یونیفرم داشت: او یک کادو، یک لیوان قهوه مسافرتی و یک کلاه توپ قرمز داشت. و نقشه فقط آن عناصر را جمع می کند... اما یک نقشه می تواند هر چیزی باشد. اینطوری همه چیز شروع شد. من با نقشه ها شروع کردم و سپس یاد گرفتم که چگونه نقاشی کنم. این سکانس بود.

G: این من را به سوال بعدی من می رساند. شما خودآموخته هستید، درست است -- چگونه طراحی را یاد گرفتید؟ آیا این چیزی است که شما فقط با تحسین تصویرسازی ها و نادیده گرفتن کارهای خود به آن پی بردید؟ روند شما چگونه شروع شد؟ آیا فقط قلم مورد علاقه خود را برداشتید و به آن رسیدید؟

E: من فکر می کنم پاسخ به آن توالی سوالات "بله" است. مثل یک احمق، من در آبرنگ کار می‌کردم، زیرا این تمام چیزی است که مغازه می‌داشت... وقتی این را می‌گویم، همیشه مثل مزخرف به نظر می‌رسد، اما اولین ابزار هنری خوبم را از یک بار خریدم. من در یک بار ورزشی در حومه شهر Washinton، DC بودم و این مرد با این ابزارهای پیش نویس آلمانی آمد: خودکارهای فنی، منحنی فرانسوی، مثلث، خط کش، قطب نما، کل بسته مدرسه معماری سال اول از سال 1989 در یک کیف Ziploc صنعتی. او به اطراف نگاه می کرد، من و دوستم را می بیند، و مانند "راست: بچه های دانشگاهی" بود و یک بیلاین درست کرد. فکر کنم پنج دلار بهش دادم. من نمی دانم ارزش آن چیزها چقدر بود، اما از آن استفاده کردم -- برخی از آنها را تا به امروز استفاده می کنم.

G: شرط می بندم که این بهترین پنج دلاری است که تا به حال خرج کرده اید.

چشم ها. احتمالاً من را درگیر یک جنایت می کند. با این حال من برای آنها هزینه کردم.

به نظر می رسد همه چیز به نوعی اتفاق می افتد. داشتم با آبرنگ نقاشی می‌کردم تا اینکه یک مرد بسیار متفکر به نام راب رینولدز به من گفت: "اریک، آیا فکر کردی گواش را امتحان کنی؟" و البته پاسخ من این بود: "گواش چیست؟"

گ: میخواستم بپرسم آیا قطعاتی هست که منتشر کرده باشید و بخواهید دوباره ترسیم کنید?

E: بله و نه، زیرا اگر من بسته بندی را برای مثال، دی وی دی راشمور دوباره تغییر دهم، آن شیء مشابه نخواهد بود. چیز دیگری خواهد بود. شاید فقط باید بگذاریم بخشی جدایی ناپذیر از کپسول زمان باشد... این برای من خوب است.

اگرچه این یک انحنای تند است: نگاهی به تصاویر زیسو برای Life Aquatic. من آنها را دوست دارم، اما آنها مربوط به زمان های گذشته هستند. شاید فلات زدم شاید این اوج توانایی من بود.

یا جلد دی وی دی Darjeeling Limited. این یکی از نقاشی های مورد علاقه من است و یک آزمایش واقعی بود. من به خوبی بزرگ نمی‌کشم، و آن چیز بسیار زیاد بود - چیزهایی در مورد پرسپکتیو وجود دارد که همیشه به نوعی مشکل هستند، زیرا معمولاً جعلی به نظر می‌رسند، اما بافت‌های زیادی در فضای کوچکی وجود دارد. فکر می‌کنم ترس آماتورها از اضافه کردن رنگ دارم، بنابراین همیشه بیشتر از افرادی که معمولاً آگاه هستند آن را آب می‌کنم... فقط به رنگ آمیزی ادامه دهید... لایه‌های بسیار نازک و بی‌میل... و شما حدود سی تا از این لایه‌های نازک را دریافت می‌کنید. , لایه های بی میل قبل از اینکه ناگهان یک مربع رنگ واقعی وجود داشته باشد. احتمالاً این چیزی است که باید روی آن کار کنم. حالا اگر به سوال شما پاسخ دادم فراموش می کنم. آیا من به سوال شما پاسخ دادم؟ این پاسخ طولانی بود.

G: به نظر من خیلی خنده دار است که شما با آبرنگ شروع کردید، زیرا این رسانه بسیار نابخشودنی است. بیشتر مردم یاد می‌گیرند که با استفاده از فضای منفی به سمت بالا حرکت کنند، بنابراین فکر می‌کنم که گواش روشی دوست‌داشتنی و بخشنده‌تر باشد، زیرا کدورت بیشتری دارد. خنده دار است که به هر حال آن را مانند آبرنگ آبیاری کردی ... حدس می زنم می دانید چه چیزی را دوست دارید.

ه: سال 1999 کجا بودی! «اریک، کار با آبرنگ را متوقف کن، این شامل نمی شود سفید، شما ادم سفیه و احمق!"

G: درست است، غیبت دارد.

ه: و میدونی چیه؟ سخته. نمی‌دانستم چگونه هنرمندانه از آن استفاده کنم، یا آن نوع خلق و خوی داشته باشم که چیزی زیبا بسازم، آن را با مهارت انجام دهم... برخی از مردم می‌دانند که چگونه یک لایه پوشاننده بگذارند، یک سیلی روی یک شستشوی رنگ بزنند، از یک پاک کن برای بلند کردن ماسک بعد از آن ... این نوع جادو ... شاید این نوع طراحی من نیست. به نظر خیریه می رسد.

من همچنین به طور انحصاری از بلوک های آبرنگ استفاده می کردم ... که دیوانگی است. صفحات به دلیل نحوه اتصال آنها به تخته کمانش می شود.

بنابراین: گواش و تخته تصویر دو ضخیم که حباب زدن غیرممکن است، زیرا هر ذره به پشت خود چسبیده است. خیلی چیز خوبی بود تخته باینبریج، فشار سرد شماره 80 ... وقتی نقاشی کامل می شد، یک چاقو برمی داشتم و لبه آن را می زدم تا از پشت آن جدا شود. کاغذ قابل انعطاف برای اسکنرهای درام مورد نیاز بود. من باید آن یکی را کشف می کردم.

G: خوب، بنابراین من جمع سپاری انجام دادم تا بفهمم سایر افرادی که شما را دوست دارند می خواهند بدانند.

E: [صدای شکاک]

جی: فقط تحمل کن. آنها می خواهند بدانند فضای زندگی شما چگونه است. می گوید شما در یک آپارتمان کوچک در وست ویلج زندگی می کنید. ولی یه چیزی بهم بده تا باهاش ​​کار کنم به عنوان یک فرد حساس فضایی، باید چیزی وجود داشته باشد. آیا لیوان های خود را با رنگ هماهنگ می کنید؟ شال زیاد دارید؟

E: این افراد ادعا شده احتمالاً باید این احتمال را بدهند که آشفتگی بیشتر از آن چیزی باشد که آنها هیجان زده شوند. تعداد زیادی کتاب، میز کار بسیار شلوغ... این یک چیزی است: یک چیزی که متوجه شدم می‌خواهم، یک رومیزی کلاسیک میز پیک نیک با رنگ قرمز و سفید است. من فکر می کنم ممکن است یک عامل ضد استرس باشد. بنابراین من یکی را روی میز طراحی خود دارم.

به طور کلی اشیاء کوچک بسیار زیاد است. کاش می توانستم بگویم همه آنها هدیه بودند... اما برخی از آنها هستند. یک جفت دکمه سرآستین لنگر در یک جعبه قرمز کوچک و یک چاقوی پیشاهنگ کلاسیک وجود دارد. یک زنبور سفالی کوچک از خواهرزاده من. الهه مینروا که همکارش جغد است، درست است؟ بنابراین، نوعی جغد سنگی بسیار سخت.

آپارتمان ... خیلی کوچک است من خودم رنگش کردم اتاق نشیمن رنگ آرامش بخش شکلات هرشی است. ورودی به نوعی است -- من نمی توانم از نام رنگ فرار کنم، wاین "Frankincense" است -- صورتی آرامش بخش و به رنگ زمین. وقتی برای اولین بار حمام اینجا را دیدم، مدام به "راننده تاکسی" فکر می کردم. حمامی که در آن انتظار خواهید داشت یک مرده را کشف کنید. فقط یک قالب گلدار و یک لامپ برهنه.

این اولین قدم از نظر بهبود خانه بود. یک سطح افقی وجود نداشت. انگار کسی دوربینی راه انداخته بود تا ببیند من سعی می‌کنم اشیا را روی سطوح منحنی متعادل کنم. بنابراین فکر کردم "به جهنم این" و یک قفسه کتاب و سپس یک قفسه دیگر ساختم که اکنون یک لامپ دارد. من دوست دارم این کار را بسازم، چیزهایی بسازم، و فضاها را پیدا کنم، زیرا من بیشتر در خانه کار می کنم، و شما باید تلاش کنید. گاهی اوقات مهم است، فقط در آستانه در بایستید و فکر کنید "باشه، اینجا چه اتفاقی می افتد؟ چگونه به نظر می رسد؟ بعد چه اتفاقی باید بیفتد؟»

من چند عکس و چیزها را قاب کرده ام ... شاید مجبور باشم برای کارهای هنری گذشته ام فضای ذخیره سازی داشته باشم. برای افرادی که به دنبال نگهداری چیزهایی غیر از جواهرات هستند، باید مشاغلی وجود داشته باشد، چیزهایی که باید در جایی گرم و خشک نگهداری شوند. من فقط ممکن است آنها را در یک جعبه قرار دهم.

G: یک جعبه خوب، امیدوارم. آنها سزاوار آن هستند. در مورد قفسه کتاب، آیا چیز جالبی می خوانید؟

ه: دارم رمانی میخونم به نام کمیلا، در ابتدا به نام کامیلا دیکنسون توسط مادلین ال انگل. بیشتر کتاب‌های او تا حدی خارق‌العاده هستند، اما این یکی به سادگی ریشه در احساسات، مردم و زندگی دارد. این اولین رمانی است که می‌توانم به یاد بیاورم که در آن کسی با سر و صدای قطار مرتفع خیابان سوم، که در سال 1953 وجود نداشت، سروکار دارد. پس این بسیار تمیز است.

رمان نویسی وجود دارد که من عاشقش هستم، ریچارد پرایس، که این ایده را داشت که قرار است یک رمان جنایی بسازد. این کاری است که او معمولاً انجام می‌دهد، اما آنها شاهکارهایی هستند - 8 سال طول می‌کشد تا پاپ شود - بنابراین (فکر می‌کنم این درست است) او در نظر داشت که با نام قلمی، این شخصیت جایگزین، فقط یکی را می‌خواند. در کمترین زمان ... و البته 8 سال طول کشید. او قرار بود با نام مستعار منتشر کند، اما این کتاب همانطور که در نهایت ظاهر شد دقیقاً شبیه یک رمان ریچارد پرایس بود، بنابراین روی جلد در واقع می‌گوید سفیدها "توسط ریچارد پرایس که در نقش هری برانت می نویسد." به هر حال، برندت یا پرایس، فوق العاده است.

G: آیا کتاب‌هایی در دوران کودکی وجود دارد که به عنوان تأثیرگذار برای سفر شخصی شما یا به عنوان تصویرگر به ذهن شما خطور کند؟

چشم ها. چاپ اول از جیمز و هلو هلو. من سعی می کنم نام زنی که آنها را تصویر کرده است به یاد بیاورم، من قبلاً این نام را روی نوک زبانم داشتم. نانسی اکهولم برکرت او عالی است. و ظاهراً به خاطر نسخه اش بسیار مشهورتر است سفید برفیاست. و چارلی و کارخانه شکلات سازی. جوزف شیندلمن. اینها هم فوق العاده هستند

فکر می‌کنم زمانی برادرانم می‌خواستند این واقعیت خیره‌کننده را که برادر کوچکشان می‌توانست بخواند، به دوستانشان نشان دهند. فکر نمی کنم خیلی زود شروع به خواندن کردم -- فکر می کنم آنها فقط حوصله شان سر رفته بود. مانند، "اریک می تواند بخواند، این را بررسی کنید!" بنابراین آنها می چسبند هابیت جلوی من بود و من دو صفحه اول را با صدای بلند می خواندم هابیت. بعد فقط به خواندن ادامه دادم. هابیت یکی از موارد مورد علاقه من و مطمئناً یکی دیگر از تأثیرات اولیه بود.

من در کلاس اول خیلی مریض شدم و خواندن تنها کاری بود که انجام می دادم. من فکر می کنم همه افرادی که برای لذت مطالعه می کنند باید در یک مقطع زمانی این کار را انجام دهند. شما باید در یک نقطه، فقط غوطه ور شوید و رابطه خود را با باورهای ساختگی و کلمات روی کاغذ بسازید.

G: آیا چیزی وجود دارد که شما ذکر کرده اید که بخواهید خودتان را نشان دهید?

ه: میدونستم که قراره اینو از من بپرسی، و من توی سرم میچرخم تا به جوابی برسم. من کوئنتین بلیک را دوست دارم، اما از ایده جایگزینی تصویرگران اصلی با تصویرگران جدیدتر خوشم نمی‌آید... فکر می‌کنم آن‌ها را همین‌طور که هستند دوست دارم.

یک کتاب جیمز باند در مورد سلاح وجود داشت. احتمالاً می‌توانم آن را کمی خانگی‌تر، کمی گرم‌تر کنم. من آیتم بندی را دوست دارم

نه اینکه بتوانم در آن موفق شوم، اما به نوعی می توانم خودم را در حال بازسازی یک سیاه چال و اژدها کتاب راهنما یک احساس شماتیک در آن چیزها وجود دارد، و شاید حاشیه های بیشتر جالب باشد. من هرگز Dungeons and Dragons را در آن سطح بازی نکردم... اما این بازی -- منظورم این است -- همیشه حول نقشه ها تصور می شد. نوعی احساس "آه ... زمان داستان ..."، اگر منطقی باشد.

G: بنابراین، این ایده از نقشه برداری، از تصور همه داستان هایی که در دنیایی اتفاق می افتد می آید؟

E: شاید در مورد احساس ترک شناخته شده برای مدتی، و رفتن به جایی بالقوه جالب تر باشد. همچنین ایده گیج شدن، و ماجرایی که سرگردانی نشان می دهد.

نقشه ها برای ارباب حلقه ها توسط پسر تالکین ساخته شد و من این ایده را دوست دارم. یکی از چیزهایی که به من چسبید این بود که چگونه، در ماجراجویی، شما فقط حدود 20٪ از نقشه را بازدید می کنید. فکر می‌کنم بچه‌ها با خودشان فکر می‌کنند، "چرا ما از این بچه‌ها اینجا خبری نداریم؟" به نظر می‌رسد نقشه‌ها بخش مهمی از داستان‌گویی هستند. با این حال، پوشش نیز همینطور است. به همین دلیل است که نمی توانید یک جلد کتاب را نصف کنید. خواه ناخواه داستان از آنجا شروع می شود.

داشتم با چند بچه در مورد کتابم صحبت می کردم و آنها نسبت به جلد آن خیلی بی رحم بودند. نامیده می شود چاک دوگان AWOL است.

کتاب آقای اندرسون

وقتی کتاب را می خوانید، در واقع به نام قهرمان نمی رسید تا زمانی که کسی آن را در دیالوگ ذکر کند. بنابراین این بچه ها پرسیدند که چرا در روایت فقط اسم او را نمی گویند؟ و با خودم فکر کردم، "خب، روی جلد است، دیگر چه می‌خواهی؟" اما خوب است که نسبت به چنین چیزهایی هوشیار باشیم. خوب گفتن یک داستان خیلی فنجان چای من است. و من تنها نیستم.

G: آیا در هر مقطعی با بچه ها در مورد انتقادات آنها موافق بودید؟?

ه: من تقریباً با 100% انتقاد آنها موافق بودم. آنها واقعاً مرا غافلگیر کردند. چاک به نوعی ملوان متولد شده است، و آنها از من پرسیدند: "اگر او یک ملوان بزرگ است، چرا نمی تواند در یک قایق بماند؟" من در واقع تعداد دفعاتی که او از روی قایق های مختلف می پرد یا از قایق های مختلف جارو می شود را شمارش نکرده بودم. بنابراین من فقط گفتم: "خب، می دانید، او هفته خوبی را پشت سر نمی گذارد. خیلی از آدم های بد دردسر زیاد او می تواند در قایق بماند، بله، اما او به همان اندازه شناگر خوبی است. بنابراین وقتی افراد بد ظاهر می شوند، ممکن است ایده خوبی باشد که از دریا بپرید.

چیزی که من به آن اشاره نکردم این بود که چگونه الهام اولیه پریدن از روی دریا از پل نیومن، از فیلمی به نام "مرد مکینتاش" محصول 1974 گرفته شد. نیومن یک مامور مخفی است که آمده است تا یک جاسوس/خائن بدنام با بازی جیمز میسون را دستگیر کند، که اتفاق می افتد. در کلاهبردار بودن بسیار خوب است و با پلیس محلی در ارتباط است، و بنابراین میزها به قهرمان ما تبدیل شده است. نیومن متوجه می شود که او کسی است که قرار است دستگیر شود. بنابراین، با کت و شلوار کامل و کراوات، شیرجه می زند، زیر قایق به طرف دیگر شنا می کند و فرار می کند. به عنوان یکی از حرکات غافلگیرکننده بزرگ توسط یک بزرگ‌تر که تا به حال در فیلم‌ها حضور داشته است، به من چسبید.

G: بازگرداندن ما به فرآیند پشت کتابتان، و در واقع بیشتر کارهایتان، می توانید برای من توضیح دهید که روال شما هنگام شروع کار جدید چگونه به نظر می رسد؟? من می خواهم بدانم چه اتفاقی افتاد که به پروژه پافین منصوب شدی؟

E: تخته تصویر برش. نمی‌دانم چرا این کار را می‌کنم، اما سپس با دقت برد را پاک می‌کنم. هنوز چیزی روی آن نیست اما فکر می‌کنم دارم آن را گرم می‌کنم، مثل موتور ماشین.

سپس وارد می شوم و حاشیه هایم را، یک اینچ از هر طرف تخته علامت می زنم. می دانید، یک براکت کوچک، طول و عرض جغرافیایی.

من پالت خود را می شوم. من یک مجموعه زیبا از پالت های رنگ دارم که از چینی ساخته شده است. به نظر می رسد امروزه آنها از پلاستیک ساخته شده اند، اما من چینی را ترجیح می دهم.

تمیز کردن خودکار ... اخیراً زیاد از خودکار استفاده نمی کنم. فکر می کنم کسی سازنده را تغییر داده است. جدیدترها فقط جوهر را به همه جا می زنند. به نظر نمی رسد آنها صف تمیزی داشته باشند.

گاهی انگار پایان یک دوره است. بسیاری از وسایل و لوازمی که استفاده می کنم ... به نظر می رسد در لحظه غروب آفتاب رسیده ام. به نظر می رسد اکثر تصویرگران چنین ارتباطی فوری با قلم دیجیتال و تبلت دارند. من هیچ رابطه ای ندارم، می ترسم.

در مورد کتاب های الکترونیکی هم همینطور است. من کتاب های جلد سخت می خوانم و همیشه یک مداد برای یادداشت های کوچک دارم. من فکر می کنم حتی بافت کاغذ تجربه را عمیق تر می کند، می دانید؟ این فقط کمی شکوفا شدن در ذهن شما می افزاید که در غیر این صورت به آن دست نمی یافتید. این مانند رفتن به یک کتابخانه واقعی به جای استفاده از الگوریتم برای یافتن کتاب های جدید است. گاهی اوقات تصادف نمی تواند یک الگوریتم باشد.

G: تصادف نمی تواند یک الگوریتم باشد. چه خطی اگر تمام روز وقت داشتیم، به شما اجازه می‌دهم آن را توضیح دهید. اما افسوس که این کار را نمی کنیم. بیایید در مورد پافین صحبت کنیم. فرآیند فکری شما پشت آن چه بود؟

ه: قرار بود طرحی باشد. من آن را شنیدم و فکر کردم، "خب، بیایید آن را نیمه نادیده بگیریم." میدونی، طرح های من خیلی خوب نیستند. ابله‌های من شبیه ابله‌های «افرادی که نمی‌توانند نقاشی کنند» هستند. نمی توان اجازه داد که نما سقوط کند!

بنابراین فکر کردم، او کوچک خواهد بود، اما او باید از نظر روحی بزرگ باشد. او باید شخصیت داشته باشد بنابراین من وارد شدم و به مقاله اصلی نگاه کردم. من فراموش کرده بودم که پافین ها هیچ شباهتی به پنگوئن ندارند ... بنابراین اولین کاری که کردم این بود که یک دسته عکس از پافین ها تهیه کردم.

من می‌خواستم این بیزینس پافین -- جلسات کنفرانس تلفنی برگزار می‌کند، می‌دانید، این یک پافین حرفه‌ای است - یک کیف و یک کراوات داشته باشم. اما او نیز موجودی از طبیعت است، بنابراین می خواستم او را برای عمل آماده کند. او یک پرنده است. شاید باد شدیدی می وزد، کراواتش در حال بال زدن است، و دستش، به نوعی، کیف را گرفته است، در یک زاویه. او برای حفظ تعادل، یک پا را در هوا دارد.

شکل بدن -- چه چیزی خنده دار است؟ فکر کردم شبیه تخم مرغ پس سر او، من چند نسخه کشیدم. اونی که من دوست دارم شبیه ادی مونستر بود. من فکر کردم که او باهوش و عجیب به نظر می رسد، و فکر کردم، "به نظر می رسد درست است." بنابراین سعی کردم آن را منفجر کنم، و دیگر طعم مناسبی نداشت. و این همیشه معضل است، گرفتن جرقه از یک ایده کوچک برای زنده ماندن پس از آن که بیشتر شکل گرفت.

بنابراین ما این سر فرانکشتاین را داریم، نوعی ذوزنقه یا لوزی، اگر این کلمه درست باشد [این نیست]، چیزی صاف در دو انتها.

در ابتدا سعی می کردم به او چشمانی گویا بدهم، اما با این سر کوچک، در نهایت فقط نقطه ها را امتحان کردم. یاد پنگوئن رسی از "شلوار اشتباه" افتادم -- آیا تا به حال آن را دیده اید؟ - سازندگان موفق می شوند مقدار زیادی از بیان را در دو چشم کوچک مرمری آن پنگوئن ایجاد کنند. وقتی او بدون پلک زدن خیره می شود، بسیار ناراحت کننده است.

چیز باد را برداشتم و در عوض فکر کردم: "اگر به پاهای او نگاه کنید، باید چند کفش پفی به او بدهیم." بنابراین من به چرچز، سازنده قدیمی کفش کلاسیک بریتانیایی مراجعه کردم.

... پس بله، به فکر کفش های پفی افتادم. او صرفاً پای خود را بلند می‌کند تا نشان دهد که کفش‌های مخصوصی می‌پوشد که توسط یک صنعت‌گر کفش پفین ساخته شده است. نام خوب کفش پفی چیست؟

Goslings, Paddlers، نامی طولانی از جمله Rudders... در این مرحله، من فقط سعی می کنم نام های تجاری کفش های پفین را ایجاد کنم. او یک پرنده دریایی است، پاهایش اساساً سکان هستند. بنابراین من شروع به تحسین برانگیز کردن در Puddlers، Raddlers کردم و به "Rudders Custom Made" پایان دادم.

او کم حرف است اما جوراب هایش با رنگ های منقارش مطابقت دارد. این تنها تکان دادن آرام او برای استایل است، زیرا کراواتش مشکی با لکه های سفید است. آن ها از روبان اصلاحی ماشین تحریر ساخته شده بودند. این در واقع یک تکه فیلم کوچک با امولسیون سفید در یک طرف است. اگر یک مداد را روی آن بتراشید، می توانید قسمت های سفید کمی باقی بگذارید. پس لکه های سفید کراواتش همین است.

He به نظر تجاری است، اما بی طنز نیست. کفش‌های او خوب هستند، زیرا واقعاً سکان هستند: شکل پاهای او هستند و او پاهای تاردار دارد. کیف مانند چیزی است که با یک B-52 حمل می کردید: نیروی هوایی این کیف های بزرگ بزرگ را داشت. بچه ها با چه تعداد نوت بوک و همه چیز بالا می رفتند -- بنابراین، کیف آکاردئونی سه گشاد.

G: من متوجه شدم که کفش های او را درست کرده اید نوک بال ها بسیار باهوش است، چون او یک پرنده است.

E: من به این فکر نکرده بودم.

G: شوخی می کنی.

ه: داشتم به این فکر می‌کردم که چطور شنیده بودم که آن کفش‌ها "سوراخ" هستند. من آن کلمه را دوست داشتم، نابهنگامی دیگری برای زمان های گذشته -- زبان قدیمی. این چیزی است که در ذهن من بود. اما بله، نوک بال ها. البته.

G: حدس می‌زنم که باید با یک سوال بیش از حد بازی تمام کنم، زیرا می‌دانم که در ساعات روز شما اینجا غذا می‌خورم. اگر می‌توانستید در تعطیلات فقط یک چیز برای ساختن هنر داشته باشید، آن چه چیزی بود؟

ه: مداد خوش شانس من. سنگین است. آلمانی است. این یک ابزار جدی است. آن مداد برای من خیلی معنی دارد.

من در حال خواندن یک کتاب کودکان هستم که در آن هر فصل با چیزی که به نظر می رسد یک تصویر واقعاً ظریف با مداد است شروع می شود و بسیار گرم است. بنابراین، من به آن نیاز دارم.

G: از آشنایی با شما و صحبت کردن با شما خیلی رک و راست لذت بردم. من حتما این را قبل از انتشار برای شما ارسال خواهم کرد.

E: متشکرم، من از آن قدردانی می کنم. من حدس می زنم که کلماتی هستند که نمی خواهم به هم نزدیک شوند.

* * *

در حالی که مجبور نبودم هیچ یک از کلمات او را زیر پا بگذارم، چندین ساعت صرف تلاش کردم تا بهترین و با ارزش ترین قطعات این گفتگو را انتخاب کنم. کنفرانس رایگان به اندازه کافی برای راهنمایی من در استفاده از عملکرد جستجوی خودکار ما مفید بود، به این معنی که می توانم تقریباً هر بخشی از مصاحبه را از طریق نوار جستجوی داده در ضبط ذخیره شده پیدا کنم.

می توانید کارهای بیشتری از اریک پیدا کنید اینجا کلیک نمایید، که دارای یک نسخه قابل دانلود از نمونه کارها است.

مصاحبه با هنرمندان یکی از بهترین بخش‌های کار من در اینجا است و در اکثر مواقع بدون کنفرانس مجازی امکان‌پذیر نیست. اگر برای رزرو این مصاحبه مجبور بودم درب خانه‌اش را بزنم، تقریباً می‌توانم تضمین کنم که نقشه‌ای برای آن وجود نخواهد داشت.

تقریباً فراموش کردم -- اریک چیس اندرسون در قهوه اش دارچین می ریزد. حالا تو می دانی. 

اریک اندرسون، همه. با تشکر برای خواندن.

FreeConference.com ارائه دهنده اصلی تماس رایگان کنفرانسی ، به شما این آزادی را می دهد که چگونه در هر زمان و هر زمان بدون تعهد به جلسه خود متصل شوید.

امروز یک حساب کاربری رایگان ایجاد کنید و از راه دور کنفرانس رایگان ، فیلم بدون بارگیری ، اشتراک گذاری صفحه ، کنفرانس وب و موارد دیگر را تجربه کنید.

[شناسه ninja_form = 7]